Een heel kleine flauwekul-traditie binnen ons gezin is het 'WimKokje':
Jaren geleden zagen we met z'n vieren een documentaire over Wim Kok.
Daarin zit hij, tijdens een vergadering, aan de lunch. Hij pakt een broodje van een schaal, opent het en ruikt eraan; waarbij hij zijn neus ongeveer in het broodje stopt. Vervolgens legt hij het broodje terug en pakt een ander waar hij ook uitgebreid aan ruikt. Nou wil mijn man ook weleens aan brood ruiken, maar meer omdat dat zo lekker ruikt, een vers broodje. Sinds de documentaire heet dat bij ons in het gezin 'Een WimKokje doen'!
