Dierbare doeken uit alle hoeken van de provicincie samen in één quilt. Hij is nog in de maak. De eerste aanzet werd gegeven tijdens de dag van de Gelderse traditie in Arnhem. Mensen namen de oude theedoek van oma mee of een shirt van fruitcorsobouwers. Continu waren er mensen bezig om samen te werken aan het quilt. Alleen één persoon ontbrak. Bea Berends, de initiatiefneemster van deze activiteit. Zij viel 's ochtends van een trapje en brak daarbij haar pols. Ze moest het werk overlaten aan Jenny Stolk, die vol enthousiasme alle bezoekers op weg hielp met het quilten.
Gordijnen van landgoed Klarenbeek
Een mevrouw die 30 jaar in het huis op landgoed Klarenbeek heeft gewerkt kwam met een stukje stof dat overal in het huis was gebruikt. Voor de gordijnen, voor kussens en voor kleedjes. Toen het huis sloot voor renovatie mocht ze een stuk stof meenemen. En ze zou het helemaal geweldig vinden als dit stukje dan in het quilt verwerkt werd. Ook nam ze een lapje mee uit Amerika, waar haar broer nu woont.
Een oude theedoek die dienst deed als luier
Dit is een stukje theedoek uit 1950. De dame die het meenam naar de dag van de Gelderse traditie kreeg de doek om als baby, toen ze bij oma thuis was en al haar katoenen luiers vol waren. De theedoek is nooit meer bij haar oma terug gekomen en ondanks alle slijtageplekken wilde ze ook geen afscheid van de doek nemen. Maar een hoekje afstaan voor het quilt was wel een heel mooi idee.
En dit lapje komt van een echtpaar uit Nijkerk, de vrouw borduurde dit ter ere van het 600 jarig bestaan van Nijkerk.
Enthousiaste jongens
Jenny Stolk is vol lof over de jongens die de dag blokken kwamen maken bij haar. Zo kwam Mitchel naar de stopboerderij omdat zijn tante graag een eigen stukje theedoek wilde verwerken voor de quilt. Toen Mitchel zelf ook aan de slag mocht, begonnen zijn ogen te glimmen. Hij begon direct met het uitzoeken van lapjes en maakte uiteindelijk 8 blokken. Eén vierkant heeft hij zelfs helemaal doorgequilt op de naaimachine (met de hand duurde te lang).
Amerikaanse Lucas neemt blok mee naar België
Dit is Lucas uit Amerika, die sinds kort in België woont en deze dag met zijn Amerikaanse opa en oma in het park een kijkje kwamen nemen. Ze vielen met hun neus in de boter. Ook Lucas vond het leuk om met de lapjes aan het werk te gaan. Alleen moest het blok wel mee naar huis, want anders konden zijn ouders nooit geloven dat hij dat gemaakt had. En dat terwijl zijn grootouders bijna elke minuut hebben vastgelegd op foto of film. Lucas vroeg zijn oma ook het hemd van het lijf, over lapjes, garen, techniek.
Nog wachten op het eindresultaat
Van de ongeveer 20 gequilte blokjes zijn nu 4 of 5 grote blokken gemaakt. Die moeten nog aan elkaar gemaakt worden. Dat gaan Jenny Stolk en Bea Berends samen doen als Bea weer genezen is. Heeft u een goed idee over wat er moet gebeuren met het herrinneringsquilt? Laat het ons dan weten.
https://eenwagenvolverhalen.nl/Redactioneel/een-gequilte-herrinnering.html#sigProIdd80360b22f
Gerelateerde verhalen
