Als je gaat wandelen in het bos rondom kasteel Vorden dan vind je daar ten zuiden, evenwijdig aan de Veengoot, een bijzondere bomenlaan. Vroeger heette deze laan het Krebberslaantje, maar dat is vergeten omdat bijna iedereen in Vorden de plek kent als “Knopenlaantje”. Deze naam kreeg het in de volksmond en intussen is er een houten naambord geplaatst. De laan heeft een heel eigen schoonheid. Het licht valt er fraai door de takken, waarbij vooral de lage takken en struiken aparte groeiwijzen vertonen. In de bomenlaan staan hoogopgaande bomen met wat struikgewas ertussen. Als je de takken wat beter bekijkt dan zie je tientallen knopen. Sommige takken hebben één knoop of er zijn twee takken aan elkaar geknoopt. Er zijn ook struiken die één en al knoop zijn. Takken losjes in elkaar gestrengeld, andere vergroeid tot zware knoesten. De meeste knopen kun je niet meer ontwarren zonder de boom te beschadigen. Het is fascinerend. Wie heeft dat gedaan en waarom?
In de vorige eeuw was dit een bospad waar het druk was in de schemering. Veel drukker dan op paden in andere bosgebieden van Vorden. Verliefde paartjes uit het dorp Vorden gingen daar namelijk graag wandelen. Het was er romantisch. Vooral in de lente als de takjes van de bomen zich verder ontvouwden. Maar ook in de zomer want dan was het er zo mooi groen. In de herfst was het er prachtig vanwege al die goudgeelrode kleuren. In de laaghangende jonge beukentwijgen legden zij samen een knoop om zo op een heel natuurlijke manier elkaars liefde te verzegelen. Vermoedelijk is dit gebruik al voor 1940 ontstaan. In ieder geval wordt er in de jaren vijftig in tijdschriften over geschreven.
De knopen in de takken zijn op deze manier al vele generaties lang het symbool van de liefde van veel mensen uit Vorden en omgeving. De liefde smeedt een band die in de loop der jaren steeds hechter wordt. Volgens de overlevering houdt een verbintenis langer stand wanneer het paar éérst naar het knopenlaantje gaat om daar in een jong veerkrachtig beukentakje een lus te leggen. De jongelui gingen dat dus doen, zonder er veel ruchtbaarheid aan te geven. Sommige knopen werden in de loop van de tijd stijf en stram, zoals misschien ook het paar, dat de knoop had gelegd.
Helaas stierven in 1976 door de droogte veel beuken in het laantje. Met deze beuken verdwenen spijtig genoeg ook honderden “oude” knopen. In de takken van de aangeplante jonge laanbomen werden vanaf die tijd weer knopen gelegd zodat deze traditie niet verloren gaat en weer nieuwe kunstwerken in de natuur ontstaan. Vakantiegasten in Vorden en mensen die het Pieterpad lopen bezoeken intussen ook graag het knopenlaantje. In de jaren waarin kasteel Vorden onderdak bood aan het gemeentehuis (dat was van circa 1980 tot 2005) en paren daar elkaar hun jawoord gaven in een romantische omgeving, gingen zij na afloop van de trouwplechtigheid toch ook snel nog eventjes naar het knopenlaantje = liefdeslaantje. Daar werd dan door de fotograaf een foto gemaakt van het leggen van een symbolische knoop in een struik.
Hoe langer de liefde duurt hoe mooier de verstrengeling.
