Bij ons in het dorp Puiflijk was een kapper met een dames- en herensalon. De beide ruimten waren vrij klein in omvang; er stonden een paar stoelen en een zgn. kapstoel waarin je plaats moest nemen bij het scheren of knippen. Verder was er een kleine buffetkast met spoelbak.

In de begin jaren vijftig van de vorige eeuw waren er nog geen elektrische scheerapparaten zoals nu het geval is.

Een aantal mensen had thuis een zgn. scheerkist om zich thuis op gezette tijden te scheren. Deze werd op tafel gezet met een spiegeltje en bakje heet water. Mijn vader had een groot scheermes, en tijdens het scheren mochten we als kinderen niet aan de keukentafel stoten, want dit gaf op het spiegeltje een beving en mogelijk sneed mijn vader zich dan in zijn gezicht.

Een vrij groot aantal mensen dat op de boerderijen werkte of op fabrieken van de scheepswerven, steenfabriek en dergelijke ging een of twee maal per week naar de kapper in het dorp om zicht te laten scheren bij de kapper; men begon daar thuis niet aan. Bovendien werden bij het bezoek aan de kapper alle nieuwtjes van het dorp uitgewisseld en dat bezoek had daarmee ook nog een sociale functie.

Het zat er vaak mudvol mannen die, als het regende en het werk buiten niet mogelijk was, even te tijd hadden om te kletsen of de laatste nieuwtjes en leugens uit te wisselen. Het zag ook vaak blauw van de rook want in de relatief kleine ruimte werd door ieder stevig gerookt; een raam mocht niet open want dan tochtte het.

 

Even naar de scheerbaan

Voor het scheren was op woensdagmorgen en zaterdag de hele dag het water aan de kook bij de kapper. Het scheren had voorrang boven het knippen van de haren. Kwam je op dat moment om te knippen en zaten er scheerklanten dan moest je wachten tot alle scheerklanten weg waren, dus als je dat van tevoren wist ging je die dag niet. In de volkmond heette het dan: ” ik ben even naar de scheerbaan”; dat voor degenen die thuis geen spullen of geen kennis hadden om met een groot scheermes om te gaan.

Rond 1968 is het pand door brand verwoest; het is niet meer herbouwd en de kapper zocht een baan als werknemer in bij een bedrijf.

3 januari 2015

Jan Reijnen

Categories:: Dagelijks leven Ambachten Puiflijk Verzorging Keuze van de redactie

Meer verhalen

Joodse gerechten in olie

14 december 2015
Paul Hoftijzer

Bräöderkes of knorhaantjes

05 augustus 2015
Gerhard Kwak
Galerij

Gelderse worst

09 februari 2015
Gerhard Kwak

Hoort, hoort! Zegt het voort!

26 oktober 2015
Frans van den Bos

Hattem herdenkt de bevrijding

29 april 2015
Elly v.d Wetering
Video

Mariken van Nieumeghen

03 oktober 2014
Peter
Galerij

Wassen met de hand

17 juni 2014
Gerritje de Boer-Wilbrink
VideoGalerij

Koningschieten

29 september 2014
Marjon Sloetjes
VideoGalerij

De kermis in Keijenborg

25 september 2014
S. Bergervoet

Wandelen in Barchem: al tien jaar een feest!

08 juni 2015
Arjan Klein Hazebroek

Vergeten snoep

04 juli 2014
Grady Hendriks
Audio

Dankdag en biddag

08 maart 2015
Theo van Dalen

Gasthuiscarillon in de oorlog

15 december 2015
K.Laansma
Video

Nijmeegse Vierdaagse

09 mei 2014
Marc Wingens
Video

Haantje Pik; Veluwse Palmpaashaasjes

24 maart 2016
Paul Hoftijzer
Galerij

De Sinterklaastafel

25 augustus 2014
Jan Kreijenbroek
VideoGalerij

De koortsboom in Overasselt

08 mei 2014
Jan Reijnen

Maaien met de zeis

06 augustus 2014
Jan Reijnen