Net als nagenoeg iedere Nederlander van mijn generatie en ouder, ken ik de band Normaal al vanaf het moment dat Oerend hard op de radio kwam. Ik kocht later de LP Oerend hard en heb deze zo ongeveer grijs gedraaid. Op zaterdag luisterde ik steevast naar Los Vast, hopend op een optreden van Normaal dat ik dan op een cassettebandje vast kon leggen.
Bier en potgrond
Mijn eerste echte kennismaking met Normaal vond plaats in de veilinghallen in Twello. Dit was tijdens de veldtocht “De Boer Is Troef.” De dag ervoor was er een bloemenveiling geweest en de combinatie potgrond en bier prikkelden de geurzin op een bijzondere wijze.
Wat was het een indrukwekkend moment toen het doek open ging, het decordoek zichtbaar werd en de eerste tonen van De Boer Is Troef klonken.
Toen Bennie “Buizen Beernd” Jolink zijn bekende vraag “Bunt d'r nog boeren in de zaal?” stelde, schreeuwden we “Ja!” alsof we ons hele leven op een boerderij hadden gewoond. Een - uit westerse ouders ontsproten - vriend brulde zelfs uit volle borst “Jaaaa!” bij de vraag of er ook boerinnen in de zaal waren; hij kon het natuurlijk ook niet helpen.
Bierdoop
Met mijn enthousiasme wist ik verschillende mensen mee naar een concert te krijgen, al was het in veel gevallen slechts eenmalig. Mijn vader kreeg zijn bierdoop in Vaassen, zijn broer in Beekbergen en mijn vriendin (nu ondanks dat toch mijn vrouw), mijn zus en een goede vriend in Bussloo. Wow, wat voelt dat koud aan als je een aantal bekers bier over je heen krijgt!
Het concert in Bussloo vond plaats in de winter en we vertrokken ruim op tijd met de fiets van huis. Helaas was ik even vergeten om met het fietstempo van mijn zus rekening te houden, dat zo ongeveer op een snelheid ligt waarbij ieder ander mens het evenwicht bijna niet meer weet te bewaren.
'Overleven'
We fietsten het terrein op terwijl de eerste klanken van het concert te horen waren. Ik stopte al de overbodige spullen snel in de fietstas en rende als een speer naar de ingang van de tent, op de voet gevolgd door de vriend die voor het eerst meeging. Terwijl ik op een redelijk gebruikelijke manier de tent betrad, was de voet van mijn vriend in volle vaart midden op een bevroren plas voor de ingang beland, waarna hij op zijn rug de tent binnen gleed. Het was voor hem het begin van een zware avond. Op de terugweg waren zijn legendarische woorden: “Het was een avond overleven.”
Zo heb ik menige veldtocht meegemaakt, in de zaal zoveel als mogelijk vooraan hossend - euh - høkend. Viel je een keer, dan werd je aan alle kanten direct weer overeind getrokken.
De volgende dag trof mijn moeder een spoor van kleren tussen de schuur en de achterdeur aan: legerschoenen, kousen, broek, T-shirt en Normaalpetje. De eerste keer had ik de kleren in de douche uitgetrokken, maar de geur had zich in de loop van de nacht over de hele bovenverdieping verspreid. Hierdoor was mijn moeder van mening dat ik dit maar niet meer zo zou moeten doen en aldus geschiedde.
Oren floten na
Verder ben ik na een bezoek aan Normaal nooit met een kater wakker geworden, terwijl ik wel degelijk heel wat bekertjes bier door mijn handen had laten gaan. Er vloog echter meer bier door de lucht dan dat er naar binnen werd gegoten. Wel floten de oren vaak nog enkele dagen na, maar van Tinnitus had ik toen nog nooit gehoord. Helaas gaat er tegenwoordig geen dag meer voorbij dat ik hetzelfde gefluit niet hoor; de bezoekjes aan Normaal zouden daar wel eens een rol in kunnen hebben gespeeld.
Alhoewel ik de concerten al jaren niet meer heb bezocht, denk ik er nog vaak met veel plezier aan terug. Wat waren het altijd geweldige feesten; ik had ze voor geen goud willen missen.
