Het verhaal gaat dat het ’s nachts spookt rond kasteel Staverden. Na twaalven doolt de ‘Zwarte vrouwe van Staverden’ rond en men kan haar horen huilen. Wie zich op dat tijdstip in de kasteeltuin begeeft, zou het wellicht niet meer kunnen navertellen…
De jonge Leonora, ook bekend als Eleonora of Lenora, was verliefd op Herman. Haar ouders echter zagen haar liever trouwen met Zweder van Wisch. Leonora haatte hem, maar op het sterfbed van haar moeder moest ze beloven met Zweder te trouwen.
Leonora wist de bruiloft uit te stellen door te vluchten naar Kasteel Wildeborch bij Vorden. Maar niet lang daarna werd het kasteel belegerd door Diebald, een helper van Zweder. Net toen Leonora dacht dat ze aan zijn grillen was overgeleverd, werd ze gered door haar geliefde Herman. Ze trouwden en bleven samen op de Wildeborch wonen.
Korte tijd later ging Herman op jacht, maar hij werd overvallen door Zweder en door hem met een speer gedood. Zweder eiste het kasteel en Leonora op. Nog dezelfde dag werd Herman begraven. Leonora, met gebroken hart, vluchtte op de terugweg van de begrafenis en zwierf enkele dagen over de Veluwe alvorens bij haar stiefmoeder op Staverden aan te kloppen.
Deze nam haar liefdevol op, maar Leonora kwijnde weg en stierf een vroege dood. Ze werd begraven onder de bomen achter het slot. Een legende was geboren.
Achter Kasteel Staverden ligt Leonora's Poll, een gedenksteen op een klein eilandje in de Staverdense Beek, met het opschrift 'Leonora 1353'. De steen herinnert aan de legende over Leonora van Barchem, die in 1353 aan liefdesverdriet stierf.
