Een kort verhaal van de dichter en schrijver A.C.W Staring:
Staring hield van sagen, legendes en middeleeuwse verhalen. Bekend zijn, zijn humoristische verhalen over Jaromir.
Vier verhalen in dichtvorm over een student die later een reizend monnik wordt en voortdurend in conflict is met de duivel. Misschien kent u ze: Jaromir te Praag, Jaromir te Lochem, Jaromir te Zutphen, Jaromir gewroken. In Praag weet hij op listige wijze aan bed en brood te komen. En in Lochem krijgt hij de klepels van de klokken op zijn kale hoofd.
Na zijn avonturen in Praag en Lochem reist Jaromir te paard naar Zutpen om er, in de befaamde bibliotheek van de Walburgis kerk, te gaan studeren. Uit eerbied voor de heilige Sint Michael besluit hij om, om de 14 dagen, 1 dag te vasten. Hij is ijverig en studeert tot de avondschemering. Voor eten en drinken wordt gezorgd door een Begijntje en de koster geeft hem 2 sleutels om de bibliotheek en de kerk ’s avonds af te sluiten.
Op zijn eerste vastendag wordt er toch een mandje met eten neergezet. Het begijntje wist het niet. “Oh wat ruikt dat lekker.” Jaromir opent het deksel en ziet een heerlijke gebranden haan. Het water loopt hem in de mond maar hij weet zich te beheersen en concentreert zich, zij het met wat moeite, op zijn studie.
Maar de duivel is niet ver en ……”Oeps, wat valt er? Ach het zijn de sleutels.” Jaromir bukt zonder te kijken, zijn hand dwaalt af en vindt niet de sleutels… maar het malse haantje. Niet veel later heeft Jaromir een afgekloven poot in zijn hand. De verleiding was te groot!
Maar ach na de zonde komt berouw. Jaromir kermt en jeremieert terwijl de duivel, in de gedaante van een grote hond,
grijnzend toekijkt. Als de hond de restanten van de haan uit Jaromirs hand hapt, springt Jaromir geschrokken op. “Een spreuk, gauw ehh ik moet dat dier verdoemen , nu !!!! Maar hij is te laat. De hond grijpt de sleutels en maakt zich uit de voeten een spoor van pootafdrukken achterlatend. De duivel hangt de sleutel aan de ring bij de buitendeur…, en Jaromir zit gevangen.
De arme man zit in zak en as. Die nacht is de rozenkrans zijn toeverlaat het honderdste amen sluit het honderdst
paternoster, als uiteindelijk zijn bevrijder komt- de Koster.Twijfelt u aan de waarheid van dit episch gedicht,
de pootafdrukken in de Zutphense Librije overtuigen u wellicht.
