De uit Zaltbommel afkomstige folkband Pyrolysis heeft een Engelstalige ode geschreven aan Zaltbommel. Hierin kijken de bandleden terug op hun jeugd en het opgroeien in de kleine, maar gezellige stad. Hieronder is de songtekst te vinden die geschreven is door Tim Elfring, aangevuld met zijn uitleg en enkele bijpassende tekeningen uit de gedichten bundel: "Een stad in gedichten geopend" door V.J.W. Krah.
Pyrolysis - Between the Rivers
Here comes the light
Flashes left and right go by
Into the endless sea
That shorter sight
Seconds pass and then the sky
Gives them the flight to flee
All of these things
I look down and see my green
It makes me free
Don’t give me wings
I have tried and I have seen
The faint won't sing for me
Coupletten:
Oh the weeping willow guides me to the markets The bridges take me to my older folks And the statue always stands above the water And the cannons stand and hide between the oaks
The sand between our toes is getting warmer When the fire greets the ships that come and go Oh we drink and sing and dance and hear the river We celebrate to breathe the even flow
The creatures made of stone stare from the rooftops And the tower is the beacon and the face And the homeless man is sleeping with the fishes But even he didn't want another place
Refrein:
I’ve grown into this day between these walls I’ve learned to be myself under the dome I wouldn’t want a galaxy of strangers Because Martin and Orion are my home
Uitleg:
De tekst van “Between the Rivers” heeft als hoofdboodschap dat er een hoop plekken zijn in de wereld maar dat er maar één plek is waar je je echt thuis kan voelen. Voor ons is die plaats natuurlijk Zaltbommel. De tekst opent met een afwijzing van verre en vreemde plekken in de wereld en een stelling dat je thuis toch altijd de plek is waar je hoort, zelfs al heb je de hele wereld gezien. “The faint won't sing for me” somt deze opening mooi op: er wordt gekeken naar sterren die voorbij vliegen, maar gezegd dat deze te ver weg zijn en te snel gaan. Deze doen onze spreker dus niets, en er wordt verteld dat het verre en het snelle niet werken, maar dat juist het thuisoord de plek is waar het om gaat.
Verder bevat de tekst herinneringen aan specifieke plekken in Zaltbommel, zoals de brug, de vismarkt, het standbeeld, de gootspoken en de toren. Een thuis is natuurlijk voor iedereen anders, dus ik heb deze herinneringen gebruikt om de tekst specifiek te maken.
De leden van Pyrolysis komen allemaal uit Zaltbommel en ik heb de herinneringen zo persoonlijk mogelijk gehouden. Voor mijzelf zit er bijvoorbeeld de treurwilg (“weeping willow”) in waar ik als kind altijd met verwondering langs liep, en de bekende Waal-brug waar ik overheen werd gebracht met de auto om bij oma te gaan logeren (“the bridges take me to my older folks”). Dit maakt de tekst erg nostalgisch en zo wordt er een connectie gemaakt met de plaats via een persoonlijk verleden. Wat de tekst je uiteindelijk meegeeft is dat een thuis je maakt tot wie je bent en dat je je daar altijd op je plek voelt. De twee zinnen “I wouldn’t want a galaxy of strangers, because Martin and Orion are my home” zijn heel typerend voor de hele tekst. “Martin and Orion” staan hier symbool voor Zaltbommel: het zijn de Toren van de Sint Maartens kerk en de Orion (een jeugdcentrum waar wij vroeger vaak kwamen, en wat nu is verbouwd tot een brouwerij; ook zeer toepasselijk!).
