Sinds de jaren zestig bestaat het corso wat jaarlijks gehouden wordt in Tiel. Een aantal dorpen maakt dan een praalwagen met zaden en fruit. De optocht werd jaren de tweede zaterdag van september gehouden. Dit jaar voor het eerst de derde zaterdag van september
Sinds 1969 doet ook Lienden-Ommeren met een wagen mee. Wij Wiebe en Sjaan van Es zijn actief sinds 1972. Dit jaarlijks evenement hoort bij ons leven. Ik zit al jaren in het bestuur en organiseer een groot gedeelte van de corso .Wat ook een hoogtepunt voor ons was de presentatie van het Corso die wij mochten verzorgen voor het 50 Jarig huwelijk van Koningin Juliana en prins Bernhard in 1987. Wij hebben toen een presentatie gemaakt die tentoongesteld werd in de paleistuinen van Soestdijk. Daarna heeft het nog een aantal maanden in het Openluchtmuseum in Arnhem gestaan.
In januari-februari beginnen de lassers met de bouw. Daarna ongeveer in mei starten wij met het papier-maché. Vele telefoonboeken worden er dan door de helft gesneden, besmeert met behangplaksel en daarna op de wagen geplakt. Dan volgt het inschilderen en beginnen we met het plakken van de zaden. Een grote groep mensen is ook altijd bezig met uitzoeken, schoonmaken en voorlijmen van de producten. De laatste twee weken zijn we druk met het verse fruit. De laatste zaterdag voor de corso gaan er een aantal mensen allerlei spullen buiten plukken. Dit kost geen geld en zijn bijzonder mooi. Dat merken we ook altijd aan de reacties van het publiek. Dit zijn onder andere: lijsterbes, mispels, rozebottels, vlierbessen enz. Mijn man en ik gaan echt niet op vakantie in augustus, want we willen de corsoweken niet missen en denken dat ze ook ons niet kunnen missen.
Het hoort bij ons leven, net zoals het gewoon is dat je elke morgen ontbijt. Ook onze kinderen zijn er mee opgegroeid en weten dat we de laatste weken bijna in de schuur wonen. Ze zijn trouwens zelf ook actief, net zoals hun partner, die er wij er ook mee besmet hebben. Ook onze kleinkinderen zijn al besmet. Die komen en kruipen onder de wagen om zaadjes te zoeken en dan gaan er dan mee aan de slag.
Plakwerkjes maken ze dan op een stuk schuimrubber of een tekening. Die moeten dan mee naar huis. Met als gevolg de hele slaapkamer onder het zaad en boontjes. Maar dat herken ik van vroeger.
We hebben meegemaakt dat we eerste prijzen wonnen, maar ook dat we laatste werden. Het is leuk om wat hoger te eindigen, maar dat is voor ons niet het belangrijkste. Het mooie van het Corso vind ik de sociale contacten. Het is heel bijzonder dat je een zo’n grote groep jong en oud , allemaal verschillende mensen avond aan avond in de schuur zit en dan zo iets moois kunt maken. Ik kan niet goed uitleggen wat het zo bijzonder maakt. Het is een grote inspanning, maar ook ontspanning. Laten we het maar houden op verslaving.
Sjaan van Es
