Veertig Normale jaren. Vijf mannen in veel te grote kostuums die de nederpop op hun grondvesten deden schudden. Vanaf die memorabele Hemelvaartsdag 1975 zouden de hitlijsten voorgoed veranderen. Ben Jolink en zijn mannen introduceerden die dag namelijk de dialectmuziek en zetten daarmee de Achterhoek – en eigenlijk het gehele platteland – definitief op de kaart. Half mei verschijnt het boek ‘Oerend Mooie Achterhoek’, waarin Ben Jolink de lezer meeneemt door zijn geliefde geboortestreek en vertelt over vier decennia Normaal.
Normaal bleef niet onopgemerkt
Normaal is zonder twijfel een van de meest markante bands die de nederpop ooit heeft voortgebracht. En is bovendien wegbereider voor tal van dialectband die later nog zou volgen: Skik, De Kast, Rowwen Hèze. Maar Normaal is vooral ook een band die telkens weer volop in de schijnwerpers stond. Gewild en ongewild. Met dank aan de vaak boude uitspraken van voorman Ben Jolink of de stunts die de band telkens weer wist te verzinnen. Beoogde deelname aan het Eurovisie Songfestival, wijlen platenbons Johnny Hoes die bij de uitreiking van de eerste gouden plaat door het podium zakte, een showverbod op Terschelling. Of het juridische getouwtrek rond voormalig managers. Telkens weer stond Normaal in het middelpunt der belangstelling.
Maar niet alleen met stunts en grappen en grollen was de band in het nieuws. Normaal heeft met z’n muzikale oeuvre wel degelijk een belangrijke bijdrage geleverd aan hitdossier van de nederpop. Tal van klassiekers heeft de band achter haar naam staan, waarvan ‘Oerend hard’ zonder twijfel de allerbekendste is.
Boer was niet langer een scheldnaam
Maar vooral ook is Normaal een band die met z’n dialectmuziek verantwoordelijk is voor de emancipatie van het platteland. Boer was ineens niet langer een scheldnaam, maar een geuzennaam. De plattelanders zijn boer en dat willen ze weten ook! Of zoals de intussen overleden medeoprichter en drummer Jan Manschot het ooit verwoordde: ‘We hebben het platteland weer een kont in de bokse gegeven.’
Oerend Mooie Achterhoek
In het boek ‘Oerend Mooie Achterhoek’ neemt Jolink de lezer mee naar de aller-Normaalste plekjes in zijn geboortestreek. Plekjes die een link hebben met Normaal of gewoon erg mooi zijn. Hij vertelt bovendien niet alleen waarom de Achterhoek zo mooi is, maar dist ook – op de van hem welbekende wijze – anekdotes op uit de veertig jaar dat hij nu al met zijn band Normaal op wereldtournee is door dit stukje Gelderland. Over die onstuimige beginjaren, de rellen en stunts en andere memorabele belevenissen. Maar Jolink legt in dit boek ook uit waarom hij juist in diezelfde Achterhoek weer tot rust komt van al die belevenissen uit het illustere wereldje van seks, drugs en rock-‘n-roll.
De band Normaal stond gedurende die vier decennia synoniem voor uitbundige optredens, compleet met rondvliegend stro en bier. Veldtochten worden die tournees genoemd. In de hoogtijdagen meer dan honderd optredens per jaar, maar ook vandaag de dag zijn het er nog altijd tientallen.
‘Ik kom altied weer terug’
Dit jaar wordt echter de laatste Veldtocht gehouden. Vandaar dat voor 2015 geldt: nog één keer oerend hard. Niet dat Normaal daarna ophoudt te bestaan. Daarvoor is Jolink te veel gepassioneerd muziekliefhebber. Vast staat echter wel dat er na dit jaar geen Veldtochten meer worden gehouden en het aantal optredens in de nabije toekomst dus drastisch lager zal liggen. In welke vorm en met wie hij in de toekomst op het podium verschijnt, staat bovendien vooralsnog in de sterren geschreven. Maar zolang zijn gezondheid het toelaat, zal Jolink muziek blijven maken. Of zoals hij zelf ooit zong: ‘Ik kom altied weer terug’.
