Het kerkgebouw en de klokkentoren van de parochiekerk van Puiflijk werden in 1868 gebouwd. Het was een forse toren voor een relatief kleine dorpskerk. Architect C. Weber van deze kerk bouwde een toren op de vierkante grondslag, de bovenbouw wordt gevormd door een octogonale klokkenverdieping, een 8-hoekige lantaarn bekroond met een hoge spits. Boven de ingang zijn fraaie afbeeldingen van de 4 evangelisten aangebracht (gerestaureerd in 2008), eigenlijk voor een Nederlands kerkgebouw uniek. Deze fraaie toren vraagt om regelmatig klokgelui, maar de financiële middelen waren na de bouw van de toren niet meer aanwezig. Pas in 1891 werden 2 klokken aangekocht: Een zogenaamde A1 klok van 638 kg en een B1 klok van 375,5 kg. Deze klokken hebben meer dan 50 jaar dienst gedaan, totdat deze door de bezetter in 1943 zijn verwijderd en afgevoerd naar de smeltovens in Duitsland.
Rond 1950 werden 2 nieuwe klokken aangeschaft: een van 700 kg en een van 500 kg. Deze werden betaald uit de Rijksvergoeding wegens gestolen klokken. Een aantal inwoners van Puiflijk droeg ook financieel bij. Voor het tweemaal daags luiden van de klokken en het luiden voor de vele kerkdiensten in 1950, ontving de koster een vergoeding van f. 200,- per jaar.
Van 1950 tot 1975 werd de kleine klok met de hand als een zogenoemde papklok geluid, om 12.00 uur bij het bidden van Engel des Heren (angelus) voor de warme maaltijd, en om 18.00 uur ten teken dat de avondmaaltijd genuttigd kon worden. In de overwegend agrarische gemeenschap, met de teelt van tabak rond deze kerktoren waarbij heel veel handen op de tuinderijen actief waren en niet iedereen een horloge bij zich had, was dit het sein om naar huis te gaan.
Na vele jaren van restauratie van deze dorpskerk werd deze in 2008 afgesloten met het herstel van het torenuurwerk en een installatie voor het elektrisch luiden van de klokken, werd dit voorzien van vele elektronica en in de daarvoor bestemde kasten ingebouwd. Toen werd met medewerking van fondsen en particulieren ook een klein klokje aangeschaft: de papklok. Het papklokje heeft een gewicht van 245 kg en is van de toon Cis2.
De elektrische luidmotor laat tweemaal daags het klokje 3 minuten luiden: om 12.00 uur en om 18.00 uur, nadat deze eerst is voorzien van een voorslag.
Ik woon 300 meter van het kerkgebouw en als ik in mijn tuin aan het werk ben is het luiden van deze papklok het signaal dat ik naar huis moet. Mijn echtgenote heeft het eten dan op tafel staan. Mocht ik in gedachten zijn verzonken of de wind draagt het geluid van ons af dat zegt mijn echtgenote: 'heb je de klok niet gehoord'.
In 2008 is een traditie van 1891 tot 1975 weer in ere hersteld.
