De engel

Een stille donkere schaapskooi, met gerond rieten dak. Een kooi die zelf in rust bestaat en verlaten ligt aan de oude beukenlaan. Heel knus woont in dit onderkomen een kudde zandschapen. Veluwse heideschapen die zijn toegerust om te leven op arme schrale gronden. Dag en nacht onder de zorgende handen van een herder. Een man met hart voor dieren en veld, lucht en lanen. Een gebeuren dat zich voltrekt voorbij de rand van de samenleving. Hier bestaat het verschijnsel van haast niet. Hier leeft de grootsheid van de eenvoud. Verborgen geluk.

Vanaf mijn eerste kennismaken met herder en kudde – ik zat nog op school – verstond ik dat er een andere manier was van bestaan. Boeiend en louter en dicht bij de grond. Toen ik een eigen kudde kon krijgen werd een diep verlangen vervuld. Ik zette me in, probeerde bekwaam en vaardig te worden en haalde een vakdiploma in de schapenhouderij. En ik werkte voor de kudde met alles wat daarbij hoort. Van hooien tot scheren, hoefkappen en lammerentijd, uitmesten en ontwormen. Altijd was ik op het veld, bij droogte en weken van aanhoudende regen. Ik trotseerde de koude oostenwind en ging met de kudde schuil in uren van dichte mist. Onzichtbaar en zonder andere wereld.

Die dag stond de oude barometer op een vriendelijke stand. Tussen veranderlijk en mooi weer. De schapen zagen er tevreden uit toen ik ze vanuit de kooi leidde naar de Valenberg. Een wandeling die in een half uurtje goed is te doen. Voor de Valenberg is het landschap licht en open en goed te overzien tot aan de Imbosch. Maar terwijl we de weg afdaalden leek het licht af te nemen. Een koude wind stak op met felle rukken. Donkerblauwe wolken hingen boven het veld en het begon te hagelen. Zo hard en bar dat de heide ineens een vreemde kudde kreeg van duizend witte vlakken. Ik kon niet goed naar voren kijken, maar wat was daar op de weg? Een witte gestalte, groter dan een man. Ik schrok en stond op scherp om waar te nemen wat zich hier voltrok.

Helder hoorde ik van binnen een warme stem. “Ik weet van jouw grote inzet, Sjoerd. Dat je hard werkt voor de kudde. Ik weet van je ijver in de lammerentijd en hoe bang je bent dat het fout zal gaan met een van de dieren. Wees niet bang, ik kom je niet veroordelen. Maar wel heb ik nog een korte vraag voor je. Houd je van je schapen?” Toen zweeg de stem en de witte gestalte was weer verdwenen. Ik was alleen op het veld.

Het zweet gutste van mijn voorhoofd, mijn hemd was doorweekt en mijn benen trilden. Daarom ging ik zitten op de natte grond. In mijn hart klonken voortdurend de witte woorden “Houd je van je schapen?” .

De foto is gemaakt door fotograaf Bram Jonker.

Categories:: Streek-en volksverhalen Veluwe Verhaal Dieren Loenermark

Meer verhalen

Landgoederen hebben een regiofunctie

01 december 2015
Eimert Fikse
Video

Kruudmoes bij de Apeldoornse Vierdaagse

03 juni 2014
Arjan Hoefakker

Het vat leegmaken

17 september 2015
Ap Dieker

Hutspot met bruine bonen

20 februari 2015
Mevrouw van Eede

Teerton verbranden op oudejaarsavond

25 november 2015
Piet Schuijn

Groesbeeks Kermisbrood

11 mei 2014
Jette
Video

Overvliegende scouts

06 mei 2015
Jeroen Brummelman
Video

De Boelekearl

11 augustus 2014
G. Raterink-Gussinklo
Galerij

Slachtvisite bij Erve Brooks

20 oktober 2014
Marsman
Video

De Nijmeegse Kermis

26 juni 2014
Joop Noordzij
Galerij

Een nat pak op de pont

12 augustus 2014
Jan Reijnen

Kerstnachtmuziek Ammerzoden

14 december 2015
Wim Durksz
VideoAudio

Carnavalsstunt

07 februari 2015
De Oude Gierpont

Bloempap

26 februari 2015
van Dale

Dobbelen om sinterklaaslekkernijen

25 november 2014
Nederlands Bakkerijmuseum

Streekliedjes in dialect

09 mei 2014
Linda
Video

Een pinksterpop op ons dak

25 augustus 2014
Ada Kieft
Video

Mijn hondjes op de dierenbegraafplaats

15 april 2015
Diana Jansen